Obawy,obawy i jeszcze raz obawy...

...a wszystko przez ten śnieg.
W lutym jak urodził się Gabryś było duuużo śniegu,wyszliśmy z małym na spacerek na 30 minut jak miął 2 tygodnie.Był zakryty po same"uszy",w ciepłej gondoli,w ciepłym kombinezoniku i w ciepłym ubranku zrobionym na drutach przez babcię.Teściowa twierdziła,że za wcześnie taki spacer i była wojna o to ale i tak dopięłam swego.
Za to teraz niby człowiek doświadczony przez 10 miesięcy,mądrzejszy a jednak pierwszy zimowo-śnieżny spacer przysporzył mi sporo zmartwień.Jakoś ciężko było mi wyobrazić sobie Gabrysia samego na sankach i jeszcze ciężej było mi wyobrazić siebie pchającej po zaspach wózek z 2 skrętnymi,przednimi kołami...Ostatnio było 10 cm śniegu i wybrałam się wózkiem na spacer i upociłam się jak szczur i zziajałam,że hoho.Powiedziałam pierwszy i ostatni raz.Zapowiedziałam też,że wracam do Drawska,robię zdjęcia wózka i sprzedaję go w pioruny a przy następnym dziecku kupuję wózek na 4 dużych i nie skrętnych kołach.
Wracając do sanek,spaceru i moich wątpliwości.Całe szczęście mam przy sobie 2 doświadczone siostry i mamunię,które w porę sprowadziły mnie na ziemię.
Zaczełiśmy od posmarowania buziaka super kremem na zimę firmy SKARB MATKI,później we dwie-ja i siostra ubierałyśmy małego.Siostrzenica już siedziała na sankach i czekała aż podamy jej opatulonego Gabinia.Kiedy już został posadzony na kolanach siostry od razu zaczął się śmiać i bardzo mu się podobało.

Na dworze byliśmy 20 minut.Teraz zamierzamy pójść oboje tylko ja i synek,mam nadzieję,że sam będzie ładnie siedział na sankach.
A tu misiu w czapce Mikołaja:

Wyszedł Gabisiowi również ząbek,lewa górna jedyneczka.Nawet ładnie dziś w nocy spał bo przespał 7 godzin i 13 minut bez jedzenia.Zaczyna ładnie raczkować i "zapuszcza" się w dalsza część babcinego mieszkania.